Larouco - Orense

Coñezo uná istoria intrínseca,e agora omnipresente cando chove.
Engañosamente el dáse por cabaleiro,coa condición unica de portar un sombreiro a modo de chapela.Créese mui natural e mergúllase baixo uná mata,ou tras un castañeiro agardando non ser visto polos seus acechadores.Pese o seu nimetismo e discrección témoslle o pobo moitísima consideración.,e todos disimulamos cando ó tachan dos compañeiros delator,e nunca desvelamos onde o vimos nos.
Impasiblemente erguido no campo aló,amosa crudeza sin dolor,mentras acuchillan os conxéneres pra escenificar ó ben..infrinxíndolle ún taxo sesgando no tallo.Xacentes..mentras se abanea uná cesta,reméxense aromas a castaña..uva..moras..pavía.Falsa tranquilidade,previa a fragméntarse en lastreiro pavoneo meténdose co xamón en misturae mais creendo que vai flotar nun salao mar de olas de cebola.
Desvelado xa terédes a este cabaleirín..que bríncará da sarten a nosa boca..ansiado Choupín.
Non coñezo un sabor mais rico e identificativo que evoque a nosa terra
que ó deste malvado bocado..que incluso sobrepasado sorbo seus fluidos derramados.

O nENo