Larouco - Orense

O Sr.do(sombreiro)Yute(como palla eiquí),en certa ocasión nuná conversa nocturna achegóulle a Liberio un segredo,eruptado por un ocasional viaxeiro nuná mesa do burdel aquel.Amosaba ser a solución dos seus conflictos caquel pasado delinquinte.,tratábase dun lugar no que sabíanse as primeiras probas sobor o orixen do óme,e amais non estaba lonxe.,buscando elí algún orixinario,pondríao ó tanto dos perigros da civilización e das conductas malas a non seguir como a aconteceu con el.
Esta misión con aquela compaña,iba polo Rio Pinturas abaixo.,sabian que a beira da Cova alonxábanse visitantes nun hostal chamado Guacamole.
Esa calurosa tarde oubo uná gran tormenta,decíase elí que se moveu o "Perrito" da Patagonia,jajjaja.,o certo que sin luz fixeron o lastreiro treito.Sostendo o Yute un chisqueiro de nazta(como dirán ala) xa extinguido de lume,solo tiñan a certeza de que náquela oscuridade unicamente un lugar acollido atemperaría seus osos da choiva e do úmedo frio.Alcanzaron ese burato axeitado e palparon as paredes en busca de mais espacio e acomodidade.Sentáronse agachadamente,mentras o Yute presumía que por aquelos lares tiñan os arxentinos xacementeos mineiros de "roxa" ematita,"branca" caliza,negro "manganeso" e "ocre" limonita,
muito nún rico e gran pais.Parou a choiva e saliron do "cego" refuxio o distinguir porfin albergue Guacamole,sendo moi ben recibidos,amais tomando cervexa con un curioso óme e o seu instruido fillo,quen dun xeito peculiar alternaba perfectamente varias linguas que empregraba pra suliñar as ventaxas de distintas situacions daqueles ómes e aconteceres.Liberio quedou prendado daquel rapaz e na mente auguróulle como futuro ó de presidente,que el nunca mereceu ser.?????
Aquela noite descansaron nun galpón ensoñado o noso coa situación sobor o cometido por facer..era aquel rapaz da branca mirada e louro pelo a quén debera advertir de que "algo ai que facer",é isto surxiría servíndose duná excursión abitual,interrumpida onte por aquela vespertina treboada.
Achegado o enclave con todos dentro xa..visitantes,pai e o cativo,
restauradores,xeólogos e mais os emisarios daquela..esperanza,xuntos admiraron aquelas grandes bóvedas,cañons decorados con mans plasmadas en colorida ascensión.
O silencio da concavidad afectóuse sorpresivo cando o avezadiño zagal dixo:..¡¡Hoy papá hay mas manos que ayer!!...¿ehhhh???..¿que pasou??..O responsable mirou e apalpou o relieve da parede aquela,preguntándose si foi un milagro espirituoso ou si ouberan contádolas mal.O Neno atinou e doblándolle a mirada,baixárona ata as palmas de Liberio e Yute pringadas de tan untosos pigmentos minerais.Dado o craso erro de onte como..poñer aulgunás pegadas daquela boa cuarta de Larouco naquel "venerado monumento da umanidade(antigua eso si).,fóronse encollendo como uná X coas suas "delatoras maos tintadas" ainda mais abaixo do carrelo..encollendo os ombros como nó mar faría un berberecho..balvuceóu.. ¡¡¡Nenoooo..ti chegaras lonxe e non eu, desprendíchesme de pasadas malas emocions,pero caígome pola Patagonia abaixo!!!.
Adicado a persoaxes irreais..reais..e situacions que serán ou non..inda que como proba,queda elí aquel desexo Larouqueño en forma rupestre,cual rastro tendes a dispoñer..alá por onde o camiño atraiga vosos pés.

Neno