Foto: Centenariu d'a Divina Pastora.
Era um dumingu de primaveira,aproveitandu o ponti do primeiru de Mayu
habia diu solu a pasal esis dias,chigui a noiti anteriol i cansau
m'encontraba enroscau ena cama,sirian as oitu i meia da manhan i
chego o tiu da vara dandu vodis,me saco da cama do tirón,vamulá,vamulá,
deixa de dulmil ia,hoixi e o dia d'a Pastora i o centenariu da mesma.
Me visti cumu si fora apagal fogu i fomus a tomal café a praza,a manhan
estaba fresca,paricia qu'o invelnu inda se risistia a dilsi i a primaveira ia habia empezau sin muta forza,ena praza nos esperaba o
companhiru da fotu,eno rincón da casa do comendaol nos puisemus ao sol,
se muvia o airi i Xálima tinha carrunchela,a manhan num estaba pa bromas
io mei corpu num respundia inda apesal de habel tomau um café forti.
En vista de que num se puia paral nos pusemus en movimentu calzá pa
baixu do conventu,o airi te aclaraba as ideas io pelu,pos creu que me
levó um'os cuantus que ia numca recuperaré,cruzandu o riu munhu empezamus a subil i deixamus de tel friu de repenti,paricia cumu que a serra mos guardaba do ventu i empezaba a sobral a roipa,ia chegamus a
carreteira i estaba de cochis que num se puia aparcal,arriba ia estaba
tô montau,habia chiringuitus,cumu o das mairis de alumnus que cum precius de estoixu tinhan de tô,pinchus i bo vinhu,otru asaba polus i o axuntamentu tantu de Sâ Martin cumu o d'As Elhas daban vinhu pol gintileda d'os impuestus,istu fidu que nos sobrara a roipa i cumu qu'o sol quentaba ia demaixau pa hora qu'era inda,cundu ia estabamus ben sirvius Jose Luis nos inmortalizó cum sua cámara,tuvi que sentalmi pos m'idia ca fotu seia muvia,a fotu num era,o que num paraba quitu era ei,agarramus o pindil i empezamus a baixal po Lugal,que largu se me fidu
o caminhu de volta,paricia qu'o Lugal o huberan lavau mais lonxi,pol
fin chegamus a praza cumu Dios nos do a entendel i d'aqui pa casa,pos
mais vinhu num mos entraba,estábamus fartus cumu gatu en um'a matanza
peru nos o pasamus de meu,celebramus o centenariu,d'os vasus que tomamus
pirdi a conta a meia manhan,peru ia me gustaria ripitil istu eno siguienti centenariu,a pena foi que pa Crú Bindita num puiamus quealnus,
boa pena nos do,eran as vesporas i tuvemus que vilnus.
Logu nos dixeran qu'habiamus ganhau indulgencias,menus mal que algu
mais habiamus cunsiguiu,peru o nossu nos costo ganhal isu,ao final
cunsigui recuperal o sonhu do que m'habia sacau o tiu da vara,num se
si foi a pa espiritual do centenariu o a pa que dan um'os bôs tragus.
Que tenhais filidis sonhus,pos ia son horas de dulmil.
Soidi pa tôs i um forti abrazu.