Algu d’aquí:
Un dos níus, cuincidi xustu encima d’antrá da iglexia -Cuandu tes a ma sorti de pasal debaisu, i un-ha cigüenha evacua, te pon pirdíu de cacafurris.
Un día me chama o cura da parroquia:
-¿Qué invento podriamos hacer para ahuyentar a las cigüeñas? –me didi-.
-Nada!! Todo el dinero que se gaste, será inútil –le respondu- (pues, sabemus qu’a cigüenha é fiel o lugar dondi naci i a sua parelha).
-¡Nun me fidu caxu! Encargó a un talhel de forja un par de cigüenhas de lata a escala natural, as pintó i queorin mui monas -comu si foran auténticas-. A maioris, colocó un artilugiu giratoriu pa general destelhus. O resultau: ¡tempu i perras tirás a basura!. As cigüenhas, han siguíu i siguin ena torri da iglesia i te (...) encima cuandu pasas p’oralí.
Forti abrazu
PD. C’onos senhuelus s’encontran mutu mais agustu.