Capurreau y otras herbas. Boas tardis teñan os furistas, sean mañegus o non: Mutus son os estudius sobre a que se ha dau en chamal (seguramenti sin mutu fundamentu) “A Fala de Xálima”. Nun queru entral en esi tema, porque en esa materia soi legu. Pero expoñu a que pensu acerca de o nomi de CHAPURREAU: Cuandu éramos pequenus (ia fai anus de isu), uivíamus que a o que falaban en As Ellas, algu diferenti a o nosu, se le chamaba, cumu tamén a os moraorís de esi enclavi: LAGARTEIRU; que a o que se falaba en Valverdi (mutu máis castellanizáu), se le chamaba valverdeiru, y tamén CHAPURRAU, e inclusu se le chegabaa chamal CACHIPORRAU. É fácil que o nomi de chapurreau proveña de esa otra maneira de chamali a o valverdeiru. A o mañegu, a esi dialectu que falamus os de San Martín (con máis o menus gracia, ocn máis o menus acertu), se le chamó, (isu creu recordal) MAÑEGU. Está ben que se queira unificar o nomi, pâ dali un-ha certa categuría. É máis, ei creu que nun sólu se dibiriria unificar o nomi, si non que tamén se dibiría FUSIONAR a forma de falal de os tres lugares mencionáus, cedendu algu caún de nosotrus; porque, de un felo asina, é pusibli que tenda a desaparecer, dibíu, sobre tô, as distintas agresiôs (TV, RADIU, INTERNET, PRENSA ESCRITA…) a que está sumitíu. Por últimu opinu que debemus tel en conta que en o diccionariu de a R.A.E. existin dois vocablus, dondi puera estal o origin de CHAPURREAU: CHAPURREAR, y tamén CHAPURRAR: tr. coloq. 1.Hablar una lengua con dificultad y cometiendo errores. 2. Hablar con dificultad un idioma, pronunciándolo mal y usando en él vocablos y giros exóticos. De esti tema ya está ben por hoixii, pero nun queru dexial pasal esta ocasión pâ upinal de otrus TRES TEMAS que se han tocáu en esti foru, y en os que nun pui participal por encontrarme sin internet: a. Os improperius que se dirigiran a O PARRAL, que, (por estar fora y habelsi borráu), nun é puíu leel, pero que deberan sel isu: nun reprodudiblis. Que sepa o netu de Don Jesús, que mutus nos deleitamus con o sei cálidu verbu y sua forma de expresalsi, y que a opinión de un, que ni siquera da a cara, nun debi eitalo pâ tras, y que debi siguil deleitándunus con esa forma tan estupenda de expresar o amol que ten por o lugal. Gracias Parral por cuantu nos escribis. b. ¿Cúmu é que si en San Martín se fala mañegu, indica isu un-ha falta de educación? Vamus a vel: estoi d´acordu con cuantu se le ha respundíu a esa tal MORALA, en particular con a resposta de Chenchu, por aquilu de que falal en castellanu con cualquera dô lugal resulta IMPUSIBLI, ademáis que falamus mañegu, da misma maneira que os de Francia falan francés, o que os de Portugal falan portugués. É máis, cuandu estás participando en un-ha conversación, en a que puera habel nun falantis en a misma, a mí sempris me entra a misma duda: si falu en mañegu, poiu quel en (cumu didi MORALA) falta de educación, y si falu castellanu, algún poirá pensal: ¡esti que s´abrá críiu! De toas formas, a elegancia d´os mañegus sempris sabi sel a floti. c. Hai un-ha terceira polémica que nun a entendu, y que, opinu se sai de esti foru: A cumía de OS CAZAORIS. Creu que c´aun é mui libri de dil dondi máis le conveña. A mí, particularmenti, cuandu voi a casa de Fori-Quica, sempris píu un pratu de mollu de bacaláu, un bô tragu de viñu y cualquer otra coisa, pero admitu que poa habel xienti a o que nun e gusti, pues c… que se vaya pâ otru láu. SOIDI (que elgun-hos ponin salu) pâ tôs vosotrus. B_RODAS
|