Cambiu climáticu As guerras cavaban enha masa compacta de os seris vivientis pequenus buracus en forma de embú. Ca homi se sintia amparau en meyu de a multitud, prutigiu contra a ná antidiluvina por as generacios de seis pairis, contra a ná futura por a de seis netus; halla basi sempri enho centru do tempu i nunca enhos extremus de ésti. Pero he aqui que hemus voltu a o Anu Mil i ca mañan nos hallaremus enha vispera de o fin de os tempus en vispera de o dia en que nosa honradez, nosu coraxi, nosa boa voluntai nun tendran sintiu pa naidi i se abismarán, xntu con a maldai, a ma voluntai i o menu, en unha indistinción radical. Dipois de a morti de Dios, he aqui que se anuncia a morti de o homi pero en ayantri miña libertai será mais pura, pues esti actu que realizu hoxi nun tendrá testigus perpetuus ni a Dios, ni a o homi. É precixu que ei mismu sea, en esti dia mismu i enha eterniai, mei propiu testigu. Seré moral porque queru selu en esta tersa miña. Y si toa humaniai continua vivindu, nun será simplementi porque ha naciu sinon porque ha decididu prolongal sua via. Ya nun existi especie humana. A comuniai que se ha erigiu en custodiu de a bmoba atómica está por encima de o reinu natural, pues é responsabli de sua via i de sua morti; será precixu que día tras día i minutu tras minutu consinta en vivil. Istu e o que sintimus hoxi, invadius por angustia. Acaxu se diga: o certu e que estamus a merced de un locu, pero istu nun é certu, pues a bomba atómica nun está a disposición de o primeiru que se prexenti. Siria precixu que esi locu fora un Hitler, i tos siriamus responsablis de esi novu Führere, comu o fomus de o primeiru. Y así enho momentu que termina esta guerra, o cercu quea cerrau i en caun de noxotrus a humaniai descubri sua morti pusibli, asumi sua via i sua morti con arsenal atómicu a disposición. SAN PEIRU XIV |