San Martín de Trevejo - Caceres

Momentu de poñel as figuritas,
de montal esi mundu de ilusión,
colocal sobri o musgu o corazón,
acercal o pastol hasta a marmita,
de adornal esa boiga,dondi habita
a familia ,que truxiu o redentol,
con a burra,que cargaba puru amol,
o mininu,San José,a Virgin María,
unha boiga pa durmil,!!quen o diría!!
!!unha boiga pa que Dios teña calol!!.

Os pastoris,os borregus,as galiñas,
rius de plata,as palmeiras,as vereas,
as ovellas con os muñus,con as teas
con que alumbran as mulleris as cudiñas,
y esa estrela,que relumbra y que nos guiña,
que le dó a os Reyis Magus compañía
que le pon a o nacimientu esa armunía
sendu estrela, con as formas de cometa,
con maneiras y con feitus de alcahueta
que nos leva hasta José y hasta María...

Hasta Dios,que prisidi o nacimentu
decorau con area y con fariña
que le prestan a o riu y a campiña
esi ambienti que exigi esi momentu,
unha boiga cargá de sentimentu
os camiñus anegaus de puisía
y o pastor que tira de unha ovella
unha noiti de amor,divina,bella,
y unha boiga pa Dios..!!A epifanía!!

Momentus que godaba de pequenu,
villancicus y cantus de aligría
con as xentis que amaba y que quiría,
y do amor por Sa Martin,o mei venenu,
a droga que disfruto y con que penu,
y ésa dulci sensación cuandu chegaba
hasta os pes do mininu y o beixaba,
y esa Misa do Galu que me arroba
que me enchi de pa y me renova
que me leva hasta soñal comu soñaba.

se acerca a Naviai y man vindu a memoria tos os sentimentus de aquelis días de Noitiboa.O coru,os villanciscus,o nacimentu....a xenti....
Y avenin os Reyis.....le train a o mininu un par de murcelas....