Habría que premial a plaza Nun mui lonxi d’aquí, hai un monasteriu d’origin visigóticu/mozárabi. Dondi están reprexentaus a mayuría dos estilus arquitectónicus que dispois s’han díu anhadindu. Pues hai, un relievi eno tímpanu da portá, de Martín –soldau-, está montau eno cabalu cortandussi a capa por a mitai dandusela o pobri. Num hai un-ha sola ve que passi poralí; que nun pari a contemplalo. Pues,me recorda o nossu Lugal en mutus aspectus. O que queru idil,é qu’anossa plaza en competición conotras da pruvincia,¡ha ganhau ! queandu a primeira,comu a mais atractiva de toas. ¿Que tal,si aproveitandu a cuyuntura, sele da un toqui a os que manejan as perras en "Emérita Augusta",pa que s’arrasquin un póicu a fardiqueira i poel realzal mais o atractivu da nossa precioxa plaza c’onun-ha escultura reprexentandu a essi San Martín solidariu?. Nunca milhol qu’agora, dispón o foru de tan bos Manhegus/as con recursus pa chegal dondi fora necessariu -en’administración-, tantu enos temas burocráticus comu enos económicus. En cuantu a: forma,dimensión i ubicación d’ascultura,quearía en mas dos artistas do Lugal. Dirán algun-hos: ¡esti, está algu majara!. ¡Bueno!, é un-ha sugerencia minha; seguru qu’hai otras alternativas que mais d’un tendrá en menti. Quin sabi, o milhol algun día, istu toma forma i se leva a términu. Soidi a tos, FONTI NOVA PD. Ya nun tenhu palabras, pa describil a belheda d'essi campu, qu’hoixi nos mostrais a través das cámaras. Ángil: a talla é mui boa, perún día qu’astuvi observandu, encuntrí un-ha desproporción entri as extremiais superioris conas inferioris. Ten un troncu mui grandi, i as pernas cortas. Nun sé, que sintiu quixu dali aquí o escultor. Cuandu volvas poralí, te fijas,habel s’aprecias o mismu.
|