Meda - Orense

Eu son filla, neta, sobriña e prima de xente de Meda, ou sea que teño ehí a mitade das miñas raíces; por vivire lonxe, ou porque a vida as veces é así, estiven pouco por ahí, non vivin o pobo; este pasado vran quisen ir e fun; e a pesar da escasa miña presencia no lugar, emocioneinme porque síntome parte de ahí; vexo as pedras, os carballos, a fermosa paisaxe, as casas... e sinto a meu pai, meus avós, meus tíos, miñas primas, que teño dous durmindo no cemiterio... E un pobo doce e agarimoso como as suas xentes (as da miña familia, polo menos, que son xente extraordinaria). Querida Meda, terra dos meus maiores, co meirande agarimo lémbroche e fago votos de te visitar cada vran: un paseíño, un recordo, un bico pros que están e pros que non.

pon fotos para que la gente vea lo bonito que es nuestro pueblo