Larouco - Orense

Bos días:
Ando na percura dunha receta para os choupis.
Primeiro xa sei que hai que busaclos e atopalos. O que si non me falla é o refraneiro popular que de cativo, e agota tamén, repito sempre:
Chupin, choupiñeiro dime do teu compañeiro.
Un ha vez atopado un os outros reproducense por esporas, e alí estan.
Xa fartos de coller os fungos debense levar para casa nun cesto de mimbre.Nunca en bolsa plástica. Creo que o obxeto deste medio de transporte e apropia conservación do producto e o mais importante a reproducción da especie para tempos futuros.Vamos que o transporte ate o pucheiro debe facerse nun bo descapotable.
Unha vez na casa, facer lume na lareira e esperar a que chova.manter preto dun unha xarra de viño tinto para refrescar a gorxa.
Cun bo lume na lareira, coller o trespies, e pasalo polas llamas para purificar os instrumentos do trábalo.
Adoitase deixar que baixe o lume un pouco e..?
De outra banda os choupis lavanse polaparte exterior cun pano húmedo. Con suavidade extrema tal cal fora a cara dun neno. Quedamonos somente co sombreiro desechando o tallo.
Aderezase cun pouco de sal e perexil.
Logo desta temonos que acercar a pata do xamón e cortar unhas boas magras.
Xa temos todo.los ingredientes agora ben o tempo de xuntalos.
Na sarten colocada no tres pies, botamos un chisco de aceite.Cando empeze a quecer, coller o vaso de viño tinto e botar un grolo. Xa levamos bastante tempo sin rerescar a gorxa e non debe de ser esto cousa boa.Botamos o xamón e deixamos que se dore un pouquiño, seguidamente entran os choupis damoslle unhas voltas.
E voila os choupis con Xamón.
Degustar inmediatamente e sobre todo con boa compañia.
Queridos foreros unha aperta e colgade algunha receta.
Un abraz o e VIVALAROUCO

Estimados foreiros do núcleo, ou espallados coma esporas en 21 dias
tras a choiva que esquivou a sequía:
Precisar que pra millorar a busca de choupis, pódese afrontar
o percorrido dende arriba, baixándo pesquisando na umbría norte dos
árbores que oubera., traelos co sombreiro calado o pra baixo.
(Non fai falla que veña morrudo tamén), e que non se molle, senón que
se cepille como un barbeiro popular un cogote.
Eu co aceite, bótese xeneroso (pero solo molle completamente o cú da sartén mais tixola), e primeiro os choupins.."antes que o xamón",
e sin perexil (mais propio pra condimentalos en Lugo e nó Norte).
Logo dispois vai xamón a misturarse cós choupis pra que non prevaleza sua dominancia de sabor, non se achurrusque, e quede terso e blando
en textura.O viño blanco que non enfríe demasiao o estofao.(Atemperalo).
Esí cando colle algo de tono o xamón estará o plato listo.
Pra min o choupin e un ben cultural por riba de hallowen, ou mais.

O Neno

Neno gracias pola receta

Ai outra receta mais sinxela, de como preparar os choupins
con formato de micrófono radiofónico, ou "pechaos".
Non vou dicir que se lle bote auga ou viño nin sal dentro,
nin as inciertas horas que deberá estar no lume coa correcta
temperatura.,pra que sexa outro foreiro quén ó conte e participe.

O Neno

Eso que os primeiros que preparei ca tua receta estaban impresionantes.
O único malo é que foron mercados nunha fruteria, e con orixen na Rioxa

Reviven celébricas as tuas verbas ensalzantes da suculencia do choupín
Larouqueño clásico con cebola e xamón..porque debemos,
co mesmo direiro que os Rioxanos mencionar as nosas pócimas orixinarias.
Dóutra, de ser eu quen elaborase eses choupís logrados en Logroño,
añadiríalle un anaco de caldo estarlux e un espárrago.
A pastilla vénme pra darlle sabor a fósil de dinosaurio
por ser entorno xurásico), e o espárrago por leva-lo el mesmo na boca, toca.
E o viño.. o viño millor que imaxinemos..témolo con nos dende os romanos.

O Neno

Xa cho dixen son insípidos totais. Gracias o viño que foi envolvendo as papilas da lingua e dandolle o sabor do Candedo á comida.
Terei que poñer un saco de champiñons na bodega si quero comer algo natural.
Mañá vou a preguntar onde se compran e polo menos ter un trozo de horta ( lembranzas do Noguedo).
Que pena, o que fai a distancIA.

Conozco a alguén que estubo muy próximo a outro que dixo que
viu como mengano estaba indo a unha invitación pra ver comer
un choupín, namais.E, que este ano é terrible, e as esporas
queimáronse ou escondéronse no chan ata pasar a crise.
E claro, as cousas no seu tempo, como a desexada choiva de
setembro non tubo lugar, adolecemos mais que nunca este irreversible
cambio climático.Sería bon que a política nos axudase a preservar
o pouco espazo verde sin viñas que queda sin queimar., e volverían
os choupis a medrar.

O Neno

Na percura dos choupis sempre saia:
Choupin,choupiñeiro dime do teu compañeiro.

Iréis a sua perdura maña

Atopei unha manita cesarea