Larouco - Orense

Vai xa tanto tempo..que podo decir que..ó olvido ou á indiferencia non me fan esquecer quén é o Tati..,co seu carácter de eredade xenética
Larouqueño-franco-italiana..non pasou desapercivido pra Nos,
con quén convivimos aquel estío coa "Febre do sabatto sera" nó rio.
O mais soado dél foi a permanenza na torre do campanario durante uná velada enteira,ná que non deixein de pensar nél..ná sua rebeldía ante ó costumbrismo.,e tamén sobor como desapareceu ná mañanciña.
Entre os seus buscadores..prestidigitou aparecendo dormidiño docemente na sua cama..jjejejej.Tatiii...fixen casi todo por verte,non esquezas nosa lingua,nin ó retornare..ehhhh..prego meu.
Si conoce alguén de quén falo,tería un sentido úmanitario decirme como atopalo..,que especímenes déstos non se lembran.
(A disposición quedo de noticias).Tattiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

O Neno