Larouco - Orense

UUUUUUUGGJUJUJUJU,resoaban os arrulos espallandose polho rio Pequeno(Xares), simultaneamente trasnformandose nun eco estereo, entre o Palon, e a Avada, reverberando dinde o alto de as Muradellas, ate o lado de Chandoiro, alo na Corga; mentras unhas mulleres collian castañas, e un home chapodaba unhas cepas. Eu disde o alto de Xares, ollei e escoitei aquel home situado nas Muradellas. Mentras o de o lado de Chandoiro le contestou; uuuuueeelluujuuuu, esto queria decir <fala que te escoito>, mentres este lle voltou a contestar, un bo monton de arrulos; e o chandoires contestoulle, iiiiiiuuujujuju. Eu escoitando aquelo, marcheime polho camiño dos Fornos, pensando que aquel home, lle botara un piropo as mulleres, e o de Chandoiro lle contestara, algo mui amañado e da epoca. Eu que non acreditaba o que escoitara, e ollara; recoñecin a un home que tamen chapodaba no Porteleiro, e fun onde-el, e lle falein do que presenciei, pois este era un home dos de berdade, e con seriedade, e me resolveo a incognita. Oxe en dia xa non se arrula; pois xa calqueira poder lebar un telefone celular, no bolsillo, e incluso en vez-de falar, berra, e derialle: Oestuuuu, baime onda o Ermogenes (q.e.p.d) e dille que beña maña, que temos que sacar o bullo.

Cando lein "arrulos" identifiqueinme con ese berro na distancia que salvaremos da extinción..a rularrrr iiiiuuuuuujuujuuu.,que bonita maneira de expresión que non saben si piropeas ou andas contento,e inda porriba trascende mais alá do noso pequeno Val do Xares.
Que bonito e cercano é o que dixeche.,esta noite dormirein co son do clás-clás das tixeiras da poda alá na lexanía.

O Neno