Cameixa - Orense

xa pàsaron moitos anos
que neniñas eramos xa choveu
pero parecemonos ven
polomenos carmela

que guapas que estabas e coido que agora estaredes moito mais ou xa tendes alguns anos mais.Xuventud divino tesouro!

Hola, Marina!

Son eu,si, a outra protagonista desta obra de arte. Porque esto é unha obra de arte. Non se lle pode chamar doutra maneira, sobretodo tendo en conta o tempo que pasou dende aquel día na escola en que nos retrataron ás dúas.¿Acórdaste? Esto vale máis ca un cadro de Velázquez, deses que din que costan miles de euros;polo menos para nós.

Nunca me atrevera a entrar nesto dos foros, algo totalmente novo para min,e moito menos a escribir neles, porque,como xa sabes,eu destas cousas non entendo moito,por non dicir nada.Pero ó ver esta foto non me puiden resistir.Alégrome moito que te acordes tanto do Morouzón,onde pasamos tantas e tantas tardes da nosa nenez e adolescencia.Pero,¿non cres que che falta alguén? Din que nunca hai dous sin tres, e no noso caso non ía ser menos. ¿Ou é que te olvidas de Manolo "o quinto"? Éramos inseparables. Seguro que tes por ahí algunha foto na que esteamos os tres.Eramos coma tres torbellinos. Mentres todos durmían a sesta, poñíamos o Morouzón de patas pra riba...
Son tantas e tantas as cousas que teríamos que lembrar, que darían para escribir un libro...

Bueno, non me lio máis. Xa teremos tempo de ilas lembrando pouco a pouco. Agora que xa me atrevin a escribir, espero facelo mais veces.

Un saúdo para tódolos veciños de Cameixa, e en especial para os que escriben no foro. E para ti,Marina, o mais grande dos abrazos desta "por sempre amiga túa".

Carmela

P.D.: Para a semana chámote por teléfono.

Hola Carmela,
que gradisima alegria me diches muller,eu pensaba aber si algen lle di que se meta no foro, aber si nos ve e se acorda de aqueles tempos,que
tantos rrecuerdos temos,tantas aventuras,cando nos perseguia tua sempre querida abuela Aaurelia e metemonos no galiñeiro de miña abuela salimos cheiñas de piollos das galiñas,que tempos aqueles como me acordo, os mais grandes rrecordos da miña infancia e xuventude teños no morouzon,e dende esta terra tan lexana sempre me acordo e todos os veciños,dos ditos que nos enseñou tua abuela,eramos felices non cave duda.Espero que sigas en contacto xa que empezaches pois sigue muller que esto non e tan dificil
claro na nosa xubentu non estudiamos esto pero bueno faise un cursiño e xa se aprende ajajajajajajaja quen nos dixera da quela que estariamos con estas modernidades.De meu primo non me elvido pero non teño fotos de esa epoca estas rrouveillas a miña nai o ano pasado pero non teño nada donde estemos os tres pero tratarei de conseguir algo. Bueno amiguiña mandoche moitos vikos con moito cariño anque pasen os anos sempre seras miña mellor amiga,saludiños pro Manolo. MARINA

a do tio Manolo quitadelle agora , que casi que non cambio nada,segue de traste coma sempre,e ten as barbas que se asemella o xabarin.saudos tamen a Carmela e enhoraboa por entrar na conversa,saudos a Manolo,Jose,Diana,Vitoria Luis miandras e J.Luis.

Hola a todos os de cameixa e os arredore aber si alguen mais se anima e escreve neste foro,polomenos os que estan fora da terra que asi temos algo de contacto entre nos,que pasa cos que estan en canarias,
panama,alemania,en calquer parte do mundo que sexan de cameixa ou da parroquia haber amimadebos,MRG