A Xironda - Orense

-Que noite tan estrela, que romántica para pasear.
-Entón que, dixo ela ¿vamos camiñar?
-¿Camiñar?, preguntei eu facendo o parvo, e sin apenas escoitar.
-Camiñar, si. Xa verás como paga a pena.
-Pero entón se imos, imos xa. Que logo faise moi tarde, e aínda teño que cear.
Sin mais puxémonos ó camiño e comecei a cavilar, ó ver os devaneos do seu corpo e o seu donaire ó andar.
-¿Ves aquela estrela que tanto alumbra, que non deixa de brillar?
-Non, non, non a vexo.
-¡boh!, eso é porque non queres, ou que non pos atención.
¡Vale, vale!, ¿A cal delas te referes? ¿Aquela de alí?
-Si, si, a esa mesma.
-Esa é o luceiro.
-¿O luceiro?, non será venus.
-Bueno muller, o luceiro e venus son a mesma cousa. O luceiro ou "luceiro da alba" é un nome popular co que se coñece venus dende a antigüedade, que é o obxecto máis luminoso do ceo despois do sol e a lúa.
-¿Sabes a canción do luceiro?
-Nunca oin tal cousa.
-Pois escoita:
"estreliña do luceiro, estrela da claridade; vaise o día e vaise a noite, e non deixas de alumbrare
vaise o día, vaise a noite, vaise a nosa mocidade."
-Segue, segue, que é moi bonita.
-Non sigo, non sigo, porque non sei nada máis
-Que malo eres, ¡Malo!
-Escoita este conto:
"Unha estrela con astucia lle preguntou ó luceiro, se era verdade que a quería, toda chea de rubor; o que o luceiro apurado, contestou tímidamente. De ti estou namorado, porque es moi diferente, fas que me sinta feliz, cando te vexo sorridente."

A miña presencia entera perteneceche. Solo quero estar a o teu lado.
Gracias por chegar a miña vida.
Gracias por facerme sorreir.
Gracias por estar ahi.

María a estreliña, non deixaba de soñar;
quería atrapar o luceiro, e non deixalo escapar.
O apaixoado luceiro, non deixaba de pensar;
que a estreliña era bonita, e que o quería namorar;
para tolearlle o sentido, e non poidera alumiar.
Pero a estreliña ben sabía, que nunca o ía lograr;
porque había outra estrela, ocupando aquel lugar.

¿Que es la vida? Un frenesí.
¿Que es la vida? Una ficción,
una sombra, una ilusión,
y el mayor bien es pequeño;
que toda la vida es sueño,
y los sueños, sueños son.

Calderón de la barca