A grán catástrofi nun ha feitu mais que empezar Si o destinu dispón que unha catástrofi , evitabli o inevitabli, golpee a terra, comu sugierin os vodeirus de o cambiu climáticu, nos sintimus tentaus a pensal si a humaniai ten a culpa o nón. Si chega a catástrofi. ¿Será cuestión de castigu divinu, comu resultau imprevistu de o progresu tecnológicu, o simplimienti comu periódicu desplazamentu de a superficie de a terra que nun puemus controlal? A variai de rados pa a hecatombi de a raza humana que nos ofrecin os mutus relatus de o Diluviu Universal, varian desdi o castigu explicitu por a má conducta de o homi o un inevitabli dexastri periódicu que se habia preditu, pero que a mayol parti de a humaniai nun tuvu en conta, i algunhas vedis combatis entre os mismus dioxis de que o homi foi victima inadvirtia. Por ejemplu o covid 19, que nun ha feitu mais que empezar. A Biblia expresa o conceptu mais dominanti de o mutivu en Génesis 6, 5 Al ver o Señol que enha terra cricia a maldai de o homi i que toa sua actitud era sempri pervesa, se arrepintí de habel creau a o homi enha terra...Y en 6,11: A terra estaba currumpía anti Dios i chea de crimenes. Y en 6, 3: El Señol dixu a Noe: -Veu que tó o que vivi ten que terminal, pues por sua culpa a terra está chea de críminis;: os voi a exterminal con a terra. SAN PEIRU XIV |