La critica e un delitu democraticu En la vida democratica, ¿dondi termina a lealtai i dondi comena o justo dereito a discrepancia? ¿e necesario impoñer una idea de unanimiai a cualquier preciu o resulta mais sana a fiscalización de un Guberno que ocupa asolutamento to? Desde la izquierda especialmenti algun intelectual de meio pelu; exigi o cesi de critica i diu a crisis que vivimos. Sera por monopoliu que esa misma izquierda en especial a mediatica, le prestó a o presidenti de turno cuantas vacas locas, el Prestige o mais redenti ebola. Basta repasar as hemerotecas. Custa creer que invocandu nun se sabi que lei divina o de a naturaleda -desde logu muchos homis-, se nos impida fiscalizar a labor de unos dirigentis que a toas lucis puedan tomar mutas iniciativas para frenar o desastri i renunciaron a ferlo. ¿Que idea de democracia, de pluralismo, de sociai libri manejan en esa supuesta intelectualidai? Se acercan mais a una vision totalitario que a os estandaris de sociais avanzás. Tal vez porque en a realiai sempri tuveron meu a libertia du votu. |