San Martín de Trevejo - Caceres

O patriotismu nunhe unha virtud sinon un sentimentu. Un sentimentu de
pertenencia a unha comuniai con sua historia, suas custumbris, suas xentis, seis paixajis, suas glorias i desgracias. En definitiva e tel un arraigu vital en esti mundu que te incardina a unha terra o a unha nación.
E respondel a pregunta de "Que eris?" idindu "soi español?". O patriotismu nun naci por generación espontánea, sinon que se fai. Se fai desdi a escuela, coñocendu i valorandu a historia de a tua patria i sin burdas tergiversacios partidistas. Istu últimu e típicu de os nacionalismus escluyentis, que levan a tel unha visión política de a Historia, en lugal de unha visión Histórica de a política. Borral comu pareci que se ha feitu, a os Reyis Católicus de os librus de Historia e miopi i fraudulentu.
En 1812 Agustín de Argüelles, tras promulgalsi a Constitución, dispois de os heroicus combatis defendendu a España de a invasión francexa, dixu unha memorabli frasi; "¡Españoles ya teneis patria!"

"Nun me guastan os patriotas de ficción, sinon os de corazón-de cualis poi idilsi que son comu unha reliquia!. En Cataluña pois redal librimenti en español pero.....que sólu te oiva Dios.

(SAN PEIRU XIV)

Totalmenti dacordu con San Peiru XIV.Os mismus catalas debin acabal con esas tribus de familias que san Forrau a costa de toos.Num recoñocel que nos han enganau e fanatismu. Sorti y que os Catalas pensin ben adondi van con esis dirigentis.