TIRANIA A época de os tiranus en Grecia correspondi caxi sempri a un florecimentu artisticu, economicu i comercial. E mais, poi idissi que se le consideraba comu épocas dignas de ser recordás. en a intigüai, tiranu i tiranía nun tiñan o significau que se les da en nosus dias, equivalenti a unha idea de violencia i desputismu. Tiranía entoncis era simbulu de puel monárquicu en armonía con a aristocracia. Pero con o transcursu do tempu, a o lao de a nobleda surgi, ca ve unha clasi mais potenti, a clasi meia o popular - enfrentá con aquela - que se valei de estis homis pa centralizar sei poel. En o siglu VI a.c a política de Grecia evolucionó en esti sintiu, i a o final, os tiranus desembocarin sin fricción, en unha democracia repúblicana. Tiranus foran Pisistratu e Hiparen; Hierón i Cyelón; Polícrates, etc. Hubu duas épocas de Tiranía en Grecia. A primeira perteneceran os tiranus ya mencionaus. A segunda en os siglus IV-III; perteneceran a os tiranus Agatocles,. Hierón II, Jasón de Feres i Dionisio, peru ia en a segunda época Aristóteles i con él a filosofía, habian dau a palabra Tiranía su sintiu periorativu. ANTIFÓN Antifon. Sofista naciu en o 480 a.c en o democráticu de Rammanté. Rival de Sócrates, nun interviñu activamenti en política aunque pareci que inspiró a conspiración de os cuatrudentus. Logógrafu; e pusibli que tuvera unha escuela de retórica en Atenas. Publicó discursus forensis, sendu o primu logógrafu áticu que o fidu. Nos han chegau fragmentus de un ensaio sobri a cuadratura de o círculu; cultivó así mismu a ética, a geometría i a física. Escribí varias obras: "Sobri a Verdai", "Política", "Sobri a concordancia", "Sobri a interpretación de os soñus". Pero de toas elas solu nos han chegau 15 oracios toas por cauxa de homicidiu. (DIELS, H.KRANZ, W.: Die Fragmenti der vor sokratiken. Berlin, 6ª edición, 1951-1952) NOTA: Que paseis bo dia de San Martiñu pequeno i disfruteis de bo morapio. |