24-06-09 17:42 | #2567835 |
Por:No Registrado | |
ARTE Y POESIA Eclosión de átomos brotan de mi útero vacío buscando germinar en la mirada de otros tiempos. Antepasados, vosotros sois la fuerza, energía, sustancia, esencia, vagáis en mis venas sin darme cuenta. ¿Dónde empieza la vida? ¿dónde acaba ésta? Veo el mar por mi ventana, es de noche, suave brisa, luna llena. Rozan con sus manos el manto de mis pesares, de mis días, de mi existencia. No soy nada sin sus risas, sin sus llantos, sin sus penas; vacío si no están, alboroto si juegan. ¿Quién sabe dónde nos lleva el viento? ¿estoy viva, quizá muerta? Ellos son la semilla que queda y germinarán de nuevo con otros nombres y otros cuerpos; eclosión de átomos que acarician el silencio. Isabel Velasco “ISA” | |
Puntos: |
24-06-09 23:18 | #2570455 -> 2567835 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Madrigal Ojos claros, serenos, si de un dulce mirar sois alabados, ¿por qué, si me miráis, miráis airados? Si cuanto más piadosos más bellos parecéis a aquel que os mira, no me miréis con ira porque no parezcáis menos hermosos. ¡Ay, tormentos rabiosos! Ojos claros, serenos, ya que así me miráis, miradme al menos. GUTIERRE DE CETINA Copyright © Derechos reservados del titular. Los poemas, poemas con voz, videos y libros en pdf presentados en este portal son propiedad de sus autores o herederos o titulares de los mismos. Ip Registrada | |
Puntos: |
26-06-09 20:10 | #2585620 -> 2570455 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Que es lo que veo delante mio? realidad imaginaria , te miro pero no puedo tocarte, donde estas? mis ojos no me mienten , se que estas alli en algun lugar | |
Puntos: |
27-06-09 19:12 | #2590670 -> 2585620 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Puedo escribir los versos más tristes esta noche. Escribir, por ejemplo: " La noche está estrellada, y tiritan, azules, los astros, a lo lejos". El viento de la noche gira en el cielo y canta. Puedo escribir los versos más tristes esta noche. Yo la quise, y a veces ella también me quiso. En las noches como ésta la tuve entre mis brazos. La besé tantas veces bajo el cielo infinito. Ella me quiso, a veces yo también la quería. Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos. Puedo escribir los versos más tristes esta noche. Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido. Oír la noche inmensa, más inmensa sin ella. Y el verso cae al alma como pasto el rocío. Qué importa que mi amor no pudiera guardarla. La noche está estrellada y ella no está conmigo. Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos. Mi alma no se contenta con haberla perdido. Como para acercarla mi mirada la busca. Mi corazón la busca, y ella no está conmigo. La misma noche que hace blanquear los mismos árboles. Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos. Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise. Mi voz buscaba el viento para tocar su oído. De otro. Será de otro. Como antes de mis besos. Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos. Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero. Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido. Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos, mi alma no se contenta con haberla perdido. Aunque éste sea el último dolor que ella me causa, y éstos sean los últimos versos que yo le escribo. (Pablo Neruda) | |
Puntos: |
28-06-09 02:33 | #2592563 -> 2590670 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA "UNA NIT MOLT FOSCA D'UN HIVERN GLAÇAT, L'AVI VELL S'ESCALFA VORA DEL FOGAT. L'ENVOLTAN TRES NENS SON ROSSOS INFANTS, QUE RIEN LI DIUEN -AVI, EXPLICANS LA HISTORIA DE MOROS I CRISTIANS..." Esto es un fragmento de un romance que mi madre me explicaba cuando yo era pequeña y que según ella, había aprendido en el colegio. De seguir viva mi madre contaría en la actualidad con 69 años. Ultimamente no paran de venir a mi cabeza estos pocos versos (en realidad tampoco se si son exactamente así) y soy incapaz de recordar más. Desconozco el autor del romance (puede ser anónimo). Agradecería mucho si alguien desde aquí me pudiera ayudar a encontrar el texto completo. Se esta convirtiendo en una pequeña obsesión para mi. Podría ser alguien que tuviera más o menos la edad de mi madre y que hubiera estudiado en el colegio de Santa Mª de Barbara (así es como se llamaba Barbera del Valles cuando mi madre era pequeña). Muchas gracias de antemano. Una nostálgica. | |
Puntos: |
28-06-09 22:57 | #2597100 -> 2592563 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Ola corazón es bonito que estés en sintonía a través de estos versos con tu madre Y no te sientas culpable de nada pero si los quieres tener veras como alguna persona buenas Los pondrá aquí para ti | |
Puntos: |
29-06-09 23:10 | #2605286 -> 2597100 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Que es lo que veo delante mio? realidad imaginaria , te miro pero no puedo tocarte, donde estas? mis ojos no me mienten , se que estas alli en algun lugar | |
Puntos: |
01-07-09 07:58 | #2612182 -> 2605286 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA ¡Aturde la confusa gritería que se levanta entre la turba inmensa! Ya no saben qué quieren ni qué piden; mas embriagados de soberbia, buscan un ídolo o una víctima a quien hieran. Brutales son sus iras, y aun quizás mas brutales sus amores; no provoquéis al monstruo de cien brazos, como la ciega tempestad terrible, ya ardiente os ame o fríamente os odie. | |
Puntos: |
04-07-09 04:07 | #2635440 -> 2605286 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA "El ángel guardián" (G. Mistral) Es verdad, no es un cuento; hay un Ángel Guardián que te toma y te lleva como el viento y con los niños va por donde van. Tiene cabellos suaves que van en la venteada, ojos dulces y graves que te sosiegan con una mirada y matan miedos dando claridad. (No es un cuento, es verdad.) Él tiene cuerpo, manos y pies de alas y las seis alas vuelan o resbalan, las seis te llevan de su aire batido y lo mismo te llevan de dormido. Hace más dulce la pulpa madura que entre tus labios golosos estrujas; rompe a la nuez su taimada envoltura y es quien te libra de gnomos y brujas. Es quien te ayuda a que cortes las rosas, que están sentadas en trampas de espinas, el que te pasa las aguas mañosas y el que te sube las cuestas más pinas. Y aunque camine contigo apareado, como la guinda y la guinda bermeja, cuando su seña te pone el pecado recoge tu alma y el cuerpo te deja. Es verdad, no es un cuento: hay un Ángel Guardián que te toma y te lleva como el viento y con los niños va por donde van. Dedicada a mi hija Florencia.... Solo quienes somos madres sabemos lo que significa tenerlos lejos..., para nosotras son siempre tan pequeños y frágiles...!!! | |
Puntos: |
05-07-09 22:40 | #2645759 -> 2605286 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA "A veces también el silencio es una opción" | |
Puntos: |
09-07-09 02:57 | #2671024 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA A veces la soledad es como la marea Que acorta tu playa y te acorrala Trayendo a tus costas viejos naufragios de tu vida Y otras veces ensancha el suelo en dulce retirada Llevándose tu miedo a la deriva Mas la soledad es un barco que jamás se hunde Mecido por la corriente hacia nuevas playas Donde las almas siempre temen y nunca esperan La gris marea que presagia su llegada… | |
Puntos: |
10-07-09 14:43 | #2681430 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA Amaneceré en tus labios, los llenaré de besos y escribiré poemas en tu piel, luego lentamente sin abrir los ojos, te declararé mi amor. | |
Puntos: |
10-07-09 14:58 | #2681533 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA Una nit Un relat de xiuxiueig (18-01-2006) Jugant amb participis...nu se..una idea.<br/> De moment le decidit publicar aixi, potser acabo x modificar-ne trosus i fer-la millor o pitjor, nu se. [comenta i valora][imprimeix][vota][dissemina] 453 Lectures 0 Comentaris 0 Vots No valorat E ra una nit molt fosca de juny, quan es va haver imprès tot el treball de història que portava fent des de feia setmanes, vaig decidir anar a donar un tomb pels carrers de la ciutat, desconeguts però propers. Al tombar la primera cantonada del meu carrer, vaig veure que alguna cosa hi passava, un munt de cotxes de policia acordonaven la zona, i una ambulància s’emportava un cos tapat amb un plàstic daurat. Preocupada per la situació vaig anar fins al policia més a la vora que tenia, i li vaig preguntar que és el que havia passat, ell em va dir: - Una dona ha estat assassinada aquesta nit ha aquesta vivenda, se’n desconeixen les causes, però és molt probable que sigui un nou cas de violència domèstica. El meu cor es va quedar de pedra, jo que pensava que això només passava a gent del telenoticies, aquest cop no, no molt més lluny de 25 passes de casa meva, això passava. Tota preocupada pensant amb aquest cas, vaig seguir caminant carrer amunt. L’estona anava passant, i jo continuava endavant, fins arribar a un lloc que encara no havia vist mai del meu barri, ja que sempre diuen que és millor no acostar-s’hi per allà. Vaig fixar-me que el terra no era molt net, i les cases eren més aviat antigues, però el que més em va sobtar, és que hi havia un munt de gent a fora, amb les seves carides i taules al ben mig dels carrers i places, tot conversant tothom amb tothom. De sobte m’ha aparegut una nena petita davant, tenia els cabells molt llargs i rinxolats, uns ulls com dos sols i d’un blau molt especial, el cert és que m’ha sobtat molt la manera com anava vestida, amb una mena de xandall molt brut, d’aquells que de ben segur que quan jo vaig néixer tots el nens petits en tenien un, però que ara es fan rars per la mena de dibuixos que porten, i la diferencia que tenen amb l’estil d’ara. Semblava simpàtica, i al veure que jo també la mirava li ha agafat vergonya i se’n anat corrents fins a una noia no molt més gran que jo, que segurament, deuria ser la seva mare. Era tard, i les hores havien passat sense n’hi adonar-me’n, no volia ni pensar en que dirà la mare al veure que no era a casa i que ni tan sols havia agafat el mòbil. Tot pensant quin podria ser el camí més curt per torna a casa, se’m va torna a creuar la nena dels ulls blaus, que, amb un gran somrís m’ha dit adéu, com si de tota la vida en coneixerem. Un munt de conclusions per treure’n i un munt de pensaments que transmetre. Neix un nou dia entre els meus llençols, han transcorregut moltes coses aquesta nit, on també s’hi pot afegir la sermonada dels pares al arribar a casa. Una nit curiosa per cert... | |
Puntos: |
13-07-09 16:51 | #2699449 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA MARIO BENEDETTI POESIA DEL ALMA Ahora que llega la soledad... Así es Mario..llegó La soledad se impone sin pedirla ni desearla La soledad se siente mientras alguién simpre extraña. Concurrida...como dices Extraña forma de sentirse solo Cuán difícil así vivirla Empapada de nostalgias Ahora más que nunca viajaste sin multitud El camino que emprendes solo Ése sólo tú recorrerás y éste si es en soledad. No quedan mudas las lenguas No quedan vacías las páginas Llenaste demasiado Ahora tus palabras se escriben en grande Qué triste recuerdo póstumo Ayer latía corazón entre lineas Hoy queda el Alma que las adorna La tuya..te vas No!!...siempre estarás en bocas en hojas repletas de hermosas letras. Nunca muere lo hermoso Se secó una pluma más nunca lo hará tu obra. a.p.m. | |
Puntos: |
26-07-09 22:16 | #2796788 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA Juan del Encina (¿1469?-¿1529?) Las cosas que deseamos Las cosas que deseamos tarda o nunca las habemos, y las que menos queremos más presto las alcanzamos. Porque fortuna desvía aquello que nos aplace, mas lo que pesar nos hace ella mesma nos lo guía: así por lo que penamos alcanzar no lo podemos, y lo que menos queremos muy más presto lo alcanzamos | |
Puntos: |
30-07-09 23:43 | #2832767 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA En relación a este error dejo otra más pero a base de links para k lo escucheis en lugar de leerlas. "La tormenta" de Brassens traducida por Alberto Pérez y Javier Krahe: https://ww.youtube.com/watch?v=Aj1gR-bqOxI "Los caminos del señor" de Javier Krahe: https://ww.youtube.com/watch?v=7xnZV9wvPWg "Flipando en colores" de Daniel Higiénico: https://ww.youtube.com/watch?v=eCwTWwEm350 | |
Puntos: |
05-08-09 03:20 | #2869958 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA A dos Festeros Por Jesús Martínez Villodre Dos amigos se fueron de lágrimas el rostro nos llenaron, fue en el mes de Julio cuando ambos nos dejaron. Vino Dios a por ellos al Cielo los llevó de la mano, uno era Moro el otro era Cristiano. Cómo olvidar a ese hombre bonachón amante de "la fiesta" y el jolgorio, cómo poder olvidarte amigo Vitorio. La fragua ya se apagó el yunque y el martillo tristes están, desolados Lorenzo dejaste a los Caballeros de San Juan. Pero dentro de nuestro corazón los dos seguirán viviendo. Lorenzo y Vitorio, Vitorio y Lorenzo. Que sirva de homenaje a estos dos hombres, dos amigos, dos hermanos, os la dedica esta vuestra Comparsa y todo el Bando Cristiano. | |
Puntos: |
23-08-09 15:33 | #3012081 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA GUILHEM DE PEITIEU (1071-1126) VAIG DE NO-RES AQUEST VERS FENT Vaig de no-res aquest vers fent: no m'hi contemplo, ni altra gent, no diu jovent, ni d'amor sent el devessall. Quan l'he trobat, jo era dorment dalt d'un cavall. No sé pas l'hora que em véu nat, no sóc alegre ni entristat, no sóc feréstec ni ensucrat. En alta vall, de nit vaig ser ben fetillat damunt davall. Potser dormia i no ho sabí, si era despert, no ho coneguí. Del cor, que un dol em migpartí, resta un penjall. Però no en servo, us ho puc dir, cap esgarrall. Temo morir, car sóc malalt. Ho diuen tots i és el que em val. Reclamo metge curial. Mal agafall! Si ell em guareix, serà com cal, si no, brivall. Tinc una amiga, sóc cortès. Mai no la viu ni m'ha fet res que em doni goig o em sigui pes. No n'he treball car cap normand hi ha ni francès pel meu fogall. Mai no la viu, i l'amo fort. No m'ha fet bé ni m'ha fet tort; quan no la veig, visc en deport. Em jugo un gall que altres més belles dins el cor em fan estrall. | |
Puntos: |
18-09-09 21:42 | #3283218 -> 2605286 |
Por:Marcelino Leo Roman ![]() ![]() | ![]() ![]() |
RE: ARTE Y POESIA Cuento: "La planta estranya" Autor: Colectivo Curso: 2º Primaria B del Colegio Joaquín Sorolla de Alicante © El autor. Todos los derechos reservados ........................................................... Una nit molt fosca, en un jardí molt bonic prop d'un parc, va nàixer una planta molt estranya. Era molt gran i tenia dos grans pètals de color roig i blau. De tant en tant, algun xiquet o xiqueta que anava a eixe parc desapareixia. La gent del barri estava molt preocupada i va cridar a la policia. Pasaven dies i dies però continuaven desapareixent el xiquets, fins que ja no quedaven ningú. La policia va preparar un engany. Algunes persones es van disfressar de xiquets i xiquetes mentres la policia vigilava. Com que a la planta li agradava la gent que jugava, se'ls va menjar a tots i els va enviar al país del jocs. Hi estàvem tots els xiquets i xiquetes desapareguts. Hi estaven tots els xiquets i xiquetes desapareguts. La policia va ficar una escala, molt llarga, per la boca de a planta per a que tots pujaren i pogueren estar lliures. La gent no volia matar a la planta perquè ella només volia jugar. Aleshores van plantar-la en un test amb rodes per a poder anar d'un costat a l'altre i jugar amb els xiquets. D'esta manera tots estaven contents i... ...historia contada, historia acabada © CP Joaquín Sorolla de Alicante | |
Puntos: |
29-12-09 16:18 | #4271937 -> 2605286 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Poesias de Amor QUE BONITO ES EL AMOR QUE BONITO ES EL AMOR CUANDO SE SIENTE Y POR TUS VENAS VA ENTRANDO SINTIENDO EN CADA ESPACIO LA PASIÓN FERVIENTE QUE BONITO ES EL AMOR CUANDO SE TIENE Y DENTRO DE TI VA COMPONIENDO UNA CANCIÓN QUE NO TIENE FIN QUE NO TIENE LETRA PERO LLEVA TU NOMBRE Y SIN QUERERLO TE TRANSFORMA EN POETA QUE BONITO ES EL AMOR CUANDO SE ENTREGA PORQUE EN ESO ESTA EL MISTERIO DE MULTIPLICARSE CUANDO SE DIVIDE PORQUE AL DAR VAS COMPRENDIENDO LA GRANDEZA DE DIOS PUES EL ES AMOR Y EL AMOR ESTA EN TI. QUE BONITO ES EL AMOR Y LE DOY GRACIAS A DIOS PRIMERO POR HABERME AMADO TANTO Y POR PODER DECIRTE TE QUIERO Y ENTREGARTE A TI JOSE MI CORAZÓN ENTERO. | |
Puntos: |
02-04-10 17:37 | #5014755 -> 2605286 |
Por:No Registrado | |
RE: ARTE Y POESIA Este amor imposible... me ha hecho reflexionar; me he dado cuenta... de que éste amor virtual... es un mundo de ilusiones… sin dejar ver claro... mi realidad. Un amor, surgido de la nada un amor... a distancia... esas consecuencias a veces... te hacen sufrir, se envenena el alma... y yo... así... no quiero vivir. Vida ingrata ... ésta eres tú, no me hagas mas daño deja ya, de hacerme sufrir... si sabes que es imposible porque revives en mí... unos bonitos sentimientos que nunca... podré compartir. OMNV Etiquetas: POEMA | |
Puntos: |
Tema (Autor) | Ultimo Mensaje | Resp | |
El PP catalán atribuye el auge del carterismo en Barcelona a sudamericanos, moros y rumanos Por: No Registrado | 25-10-11 21:16 No Registrado | 0 | |
arte y pintura Por: No Registrado | 16-04-10 12:56 damargo | 15 |
![]() | ![]() | ![]() |