CANCIÓN DE LA MADRE Paxarinos que ufanos y alegres Cruciais la pradera, Y esnaláis pe los aires llixeros Camín de otra tierra, Cuando apenas se acaba el verano Y el frío encomienza, Si acasu algún día, rodando pel mundo, Pasais pe l´América Y alcontráis al mió fíu del alma, ¡Decíi que se güelva! Decíi que so madre, que él tanto quería, Tá muerta de pena; Que non pasa hora nin pasa un menutu Tranquilu pa ella; Que casi non duerme; que apenas si vive; Que non asosiega; Que teme morise sin golver á velu Una vez siquiera.... Decíi que de noche, cuando soliquina Del fíu se acuerda, Suaña que tá muertu, que por más que busque Ya nunca lu alcuentra... ¡Por Dios, paxarinos! ¡Si veis al mió fíu Decíi que se güelva; Que nada más pido; que muerro tranquila Después que lu vea; Pos ya en esti mundu, cansá de la vida, Tan sólo quixera Golver á abrazalu, decíi que lu quiero Y cayeme muerta! ISIDRO DÍEZ DE LA TORRE
|