POEMA: MIÑA GALICIA
Galicia, miña Galicia,
soliña te estás quedando,
teus fillos marchan pra fora,
porque non teñen traballo.
Dende alí eles te choran,
con grande pena na alma,
póis solo saben o que dolor,
aqueles que fora andan.
Todos tornar, eles queren,
pra morrer na terra dos páis,
máis os anos van pasando,
e temen non volver máis.
Tes montes e verdes campos,
e tamén tes ríos a mar,
máis tes moitos caciquiños,
que non saben de tí coidar.
soliña te estás quedando,
teus fillos marchan pra fora,
porque non teñen traballo.
Dende alí eles te choran,
con grande pena na alma,
póis solo saben o que dolor,
aqueles que fora andan.
Todos tornar, eles queren,
pra morrer na terra dos páis,
máis os anos van pasando,
e temen non volver máis.
Tes montes e verdes campos,
e tamén tes ríos a mar,
máis tes moitos caciquiños,
que non saben de tí coidar.
Enviado por: satur | Ultima modificacion:21-07-2010 02:51
 |  |  |