Foro- Ciudad.com

A Xironda - Orense

Poblacion:
España > Orense > A Xironda (Cualedro)
27-10-13 10:15 #11654000
Por:xirondesa1

POEMAS GALEGOS
"Galicia docemente
está ollando o mar:
ten vales e montañas
e terras pra labrar!

Ten portos, mariñeiros,
cidades e labregos
cargados de traballos,
cargados de trafegos!


Galicia é unha nai
velliña, soñadora:
na voz da gaita rise,
na voz da gaita chora!

Galicia é o que vemos:
a terra, o mar, o vento…
Pero hai outra Galicia
que vai no sentimento!

Galicia somos nós:
a xente e mais a fala.
Se buscas a Galicia
en ti tes que atopala!"


MANUEL MARIA.
Puntos:
29-10-13 01:41 #11656320 -> 11654000
Por:xirondesa1

Re: poemas galegos
Moría el sol, y las marchitas hojas
de los robles, a impulso de la brisa,
en silenciosos y revueltos giros
sobre el fango caían:
ellas, que tan hermosas y tan puras
en el abril vinieron a la vida.
Ya era el otoño caprichoso y bello:
¡cuán bella y caprichosa es la alegría!
Pues en la tumba de las muertas hojas
vieron sólo esperanzas y sonrisas.
Extinguióse la luz: llegó la noche
como la muerte y el dolor, sombría;
estalló el trueno, el río desbordóse
arrastrando en sus aguas a las víctimas;
y murieron dichosas y contentas...
¡Cuán bella y caprichosa es la alegría!

Rosalía de castro.
Puntos:
29-10-13 01:57 #11656326 -> 11656320
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Ya no mana la fuente, se agotó el manantial;
ya el viajero allí nunca va su sed a apagar.
Ya no brota la hierba, ni florece el narciso,
ni en los aires esparcen su fragancia los lirios.
Sólo el cauce arenoso de la seca corriente
le recuerda al sediento el horror de la muerte.
¡Mas no importa! A lo lejos otro arroyo murmura
donde humildes violetas el espacio perfuman.
Y de un sauce el ramaje, al mirarse en las ondas,
tiende en torno del agua su fresquísima sombra.
El sediento viajero que el camino atraviesa,
humedece los labios en la linfa serena
del arroyo que el árbol con sus ramas sombrea,
y dichoso se olvida de la fuente ya seca.

Rosalía de Castro.
Puntos:
29-10-13 22:39 #11657575 -> 11656326
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
A MIÑA LINGUA

I

Falo coa miña lingua irada,
coa rabia da brétema nos ollos,
coas palabras-farrapos culpantes
de tanto ladroício, coas bágoas,
o ferro, o veneno, a auga turba,
a lama dos pozos sen peitoril nin dono,
a fereza dos cazadores doutrora
-os que amansaban falcós e miñatos-
coa fala dos saqueadores de eirexas,
a lingua maldita dos asasinos,
dos saltadores de camiños,
de tódolos bandoleiros sen perdón
e dos guerreiros mercenarios,
a fala muda dos pobres de pedir
e dos guerreiros mercenarios,
a fala muda dos pobres de pedir
e dos cás escorrestados da lareira.
Falo coa miña fala vagamunda,
cos berros das mulleres no parto,
coa voz de cada condenado deste mundo,
de cada exiliado da vida.
Falo a un tempo a fala doce dos amantes,
falo prós amantes máis que nada
e pra tódolos que, por causa do amor,
sofren e calan a súa desdita.
Falo a fala dos poetas que están mortos,
coas súas mellores palabras,
coa súa palabra esquencida falo,
coa voz amantiña dos irmaos benqueridos,
coa vella pregalla que levo escrita no sangue
desde hai tanto e que foi inocente un día.


PILAR CIBREIRO
Puntos:
29-10-13 23:07 #11657614 -> 11657575
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Naquela cidade
onde unha rapaza escribía un diario secreto
na noite
mentres o soño desvalido semellaba finxir
silencios compartidos
nesa vella cidade do norte
o primeiro poema de amor flutuaba
coma un blues nostálxico
na noite.
Só quería saber
por qué as cordas permanecen vibrando coma labios
e qué queda do diario secreto
na noite desvelada.
Querería saber daquel río esvaído do soño
tal unha despedida sen retorno,
do silencio curvado nunca praza deserta e antiga.
¿Onde vai o primeriro poema de amor
a materia sonora dun blues fuxidío
a inocencia primeira?

LUZ POZO
Puntos:
23-01-14 19:49 #11819673 -> 11657614
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Cantiga do neno da tenda

Bos aires ten unha gaita
sobre do Río da Prata
que a toca o vento do norde
coa súa gris boca mollada.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Aló, na rúa Esmeralda,
basoira que te basoira
polvo d'estantes e caixas.
Ao longo das rúas infindas
os galegos paseiaban
soñando un val imposíbel
na verde riba da pampa.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Sinteu a muiñeira d'ágoa
mentres sete bois de lúa
pacían na súa lembranza.
Foise pra veira do río,
veira do Río da Prata
Sauces e cabalos núos
creban o vidro das ágoas.
Non atopou o xemido
malencónico da gaita,
non viu o inmenso gaiteiro
coa frolida d'alas:
triste Ramón de Sismundi,
veira do Río da Prata,
viu na tarde amortecida
bermello muro de lama.

Federico García Lorca
Puntos:
29-01-14 20:29 #11827945 -> 11819673
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Galicia e añoranza
Galicia e amor,
Galicia e música,
Dentro do noso corazón.

Oh son de unha gaita
Tocada con Pasión,
Os meus pes
voan e saltan,
¿Bailan o seu són?

Galicia e añoranza,
Galicia e amor
Puntos:
01-02-14 23:38 #11832675 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
A fala. Manuel María
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.

O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.

O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.

O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.

O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.

O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!

O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.

Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
Puntos:
01-02-14 23:51 #11832694 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
"Falemos de tí e min (Hablemos de ti y de mi)
xa que vivimos. (ya que vivimos.)
Tí i eu nos ventos (Tu y yo en los vientos)
e nos solsticios. (y en los solsticios.)
Tí i eu nos bosques (tú y yo en los bosques)
e nos ríos. (y en los ríos.)
Tí i eu, historia (Tú y yo, historia)
de corpos nidios. (de cuerpos desnudos.)
Tí i eu, saudade (Tú y yo, nostalgia)
de álbores íntimos. (de albores íntimos.)
Tí i eu sin tempo (Tú y yo sin tiempo)
polo tempo que imos.(por el tiempo que fuimos.)
Tí i eu cantando, (Tú y yo cantando,)
chorando e rindo. (llorando y riendo.)

Celso Emilio Ferreiro.
Puntos:
18-05-14 00:01 #12048100 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Remolon Galicia terra kerida...
Puntos:
20-05-14 19:08 #12051363 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
"A ESTRELIÑA DOURADA"

Coñecin fai algún tempo
una estreliña que dormitaba,
nos brazos da sua nai
unha noite de lua clara,
pasou o tempo
ya estreliña fixose mayor
e vese brillar no ceo
con todo o seu resplandor.
As noites que esta contenta
baila no ceo encantada,
as noites que esta maís triste
quedase parada.
Quedate sempre con migo
estreliña dourada,
sígueme acompañando
nas noites de lua clara.

Es una poesía de una gran amiga
de esas amigas k están a tu lado
cada día y cuando las necesitan
no te abandonan.
Ella si es una estrella dorada.
Puntos:
28-12-14 00:43 #12399840 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
ROMANCE DE DON GAIFEROS (en You Tube)

I onde vai aquil romeiro, meu romeiro a donde irá,
camiño de Compostela, non sei se alí chegará.
Os pés leva cheos de sangue, xa non pode máis andar,
malpocado, probe vello, non sei se alí chegará.
Ten longas e brancas barbas, ollos de doce mirar,
ollos gazos leonados, verdes como a auga do mar.
-I onde ides meu romeiro, onde queredes chegar?
-Camiño de Compostela donde teño o meu fogar.
-Compostela é miña terra, deixeina sete anos hai,
relucinte en sete soles, brilante como un altar.
-Cóllase a min meu velliño, vamos xuntos camiñar,
eu son trobeiro das trobas da Virxe de Bonaval.
-I eu chámome don Gaiferos, Gaiferos de Mormaltán,
se agora non teño forzas, meu Santiago mas dará.
Chegaron a Compostela, foron á Catedral,
Ai, desta maneira falou Gaiferos de Mormaltán:
-Gracias meu señor Santiago, aos vosos pés me tes xa,
si queres tirarme a vida, pódesma señor tirar,
porque morrerei contento nesta santa Catedral.
E o vello das brancas barbas caíu tendido no chan,
Pechou os seus ollos verdes, verdes como a auga do mar.
O bispo que esto oíu, alí o mandou enterrar
E así morreu señores, Gaiferos de Mormaltán.
Iste é un dos moito miragres que Santiago Apóstol fai.
Puntos:
25-02-15 15:28 #12487736 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Rosalía de Castro fue una poetisa y novelista española que escribió tanto en lengua gallega como en lengua castellana. Considerada en la actualidad como una escritora indispensable en el panorama literario del siglo XIX, representa junto con Eduardo Pondal y Curros Enríquez una de las figuras emblemáticas del Rexurdimento gallego, no solo por su aportación literaria en general y por el hecho de que sus Cantares Gallegos sean entendidos como la primera gran obra de la literatura gallega contemporánea, sino por el proceso de sacralización al que fue sometida y que acabó por convertirla en encarnación y símbolo del pueblo gallego. Además, es considerada junto con Gustavo Adolfo Bécquer, como la precursora de la poesía española moderna.

.Nacimiento: 24 de feb. de 1837 · Santiago de Compostela, España
Defunción: 15 de jul. de 1885 · Padrón, España
Cónyuge: Manuel Murguía (Desde 185Chulillo

Su 178 aniversario.
Puntos:
25-02-15 15:37 #12487744 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
¡Oh, no quiero ceñirme a las reglas del arte! Mis pensamientos son vagabundos, mi imaginación errante y mi alma sólo se satisface de impresiones.
Jamás ha dominado en mi alma la esperanza de la gloria, ni he soñado nunca con laureles que oprimiesen mi frente. Sólo cantos de independencia y libertad han balbucido mis labios, aunque alrededor hubiese sentido, desde la cuna ya, el ruido de las cadenas que debían aprisionarme para siempre, porque el patrimonio de la mujer son los grillos de la esclavitud.

Yo, sin embargo, soy libre, libre como los pájaros, como las brisas; como los árboles en el desierto y el pirata en la mar.

Libre es mi corazón, libre mi alma, y libre mi pensamiento, que se alza hasta el cielo y desciende hasta la tierra, sobervio como el Luzbel y dulce como una esperanza.
Puntos:
25-02-15 15:49 #12487753 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Cando a luniña aparece


Cando a luniña aparece
i o sol nos mares se esconde,
todo é silencio nos campos,
todo na ribeira dorme.
Quedan as veigas sin xente,
sin ovelliñas os montes,
a fonte sin rosas vivas,
os árbores sin cantores.
Medroso o vento que pasa
os pinos xigantes move,
i á voz que levanta triste,
outra máis triste responde.
Son as campanas que tocan,
que tocan en sons de morte,
i ó corasón din: "N'olvides
ós que para sempre dormen."

De Rosalía De Castro.
Puntos:
27-06-15 16:40 #12729350 -> 11827945
Por:xirondesa1

RE: Re: poemas galegos
Soy Gallega,
Desde los grandes arboles,
asta las pequeñas hierbas.

Soy gallega,
ese orgullo corre,
por todas mis venas,
Pienso en mi Galicia,
y echo de menos,
ese olor a caldo,
a chorizo asado y
a pan centeno,
.

Soy gallega,
y es un orgullo,
hablar de mi tierra,
donde hay buena comida y
buenas cocineras,
donde se disfruta,
del lacón con grelos,
el pulpo gallego y
de las buenas fiestas.


Soy Gallega,
Donde se hacen,
buenas casas
de piedra gallega,
Donde esta el Larouco,
vigilando nuestra tierra.
Puntos:

Tema (Autor) Ultimo Mensaje Resp
POEMAS XIRONDESA1 Por: xirondesa1 14-04-18 23:10
xirondesa1
10
Poemas » Dante Alighieri » Por: xirondesa1 31-05-17 18:12
xirondesa1
2
poemas Por: No Registrado 02-02-14 21:19
xirondesa1
13
POEMAS DE PABLO NERUDA Por: xirondesa1 02-02-14 00:05
xirondesa1
7
Simulador Plusvalia Municipal - Impuesto de Circulacion (IVTM) - Calculo Valor Venal
Foro-Ciudad.com - Ultima actualizacion:08/08/2020
Clausulas de responsabilidad y condiciones de uso de Foro-Ciudad.com