Albares de la Ribera - Leon

PARA TI QUE PRESUMES DE GALEGA

O REFREIXO DO BRANCO LUAR,
UNA NENA CHORABA SIN TREGOLA
OS DESDENS DUN INGRATO GALAN

I ACOITADA ENTRE QUEIXAS DECIA
XA NON MUNDO NON TEÑO NINGUEN
BOU MORRER E NON VEN OS MEUS OLLOS,
OS OLLINOS DO MEU DOLCE BEN

O SEUS ECOS DE MELANCOLIA,
CAMIÑABAN NAS ALAS DO VENTO,
I O LAMENTO REPETIA,
VOU MORRER E NON VEN O MEU BEN,

LONXE DELA DE PE SOBRE A POPA
DUN ELEBRE E NEGREIRO BAPOR
EMIGRAO CAMIÑO DE AMERICA
VAI O POBRE FELIZ AMADOR,

I O MIRAR A SENTIS ANDURIÑAS,
CARA A TERRA QUE DEIXA CRUZAR,
QUEN PUDERA DAR VOLTA PENSABA
QUEN PUDERA CON VOS COVOAR,

MAIS AS VES IO BUQUE FUXIAN
SIN OUIR SEUS AMARGOS LAMENTOS
SOIO OS VENTOS REPETIAN
QUEN PUDERA CON VOS COVOAR

NOITES CLARAS DE AROMA E LUA
DESDE ENTON QUE TRISTEZA EN VOS AI,
PROS QUE VIRON CHORAR UNA NENA,
PROS QUE VIRON UN BARCO MARCHAR.

DUN AMOR CELESTIAL VERDADEIRO,
QUEDOU SOIO DE BAGUAS A PROBA,
UNHA COBA NUN OTUEIRO,
I UN CADABRE NO FONDO DO MAR,