Os maus tratus (inherentis en to ser vivienti) Un lobu,entra en un rebanhu d’ovellas: máta, seti/oitu…. ,a otras, as mordi i maltrata, nú comi a ninhun-ha,“o fai por placel”. Un-ha dórra, entra en o galinheiru: máta i mordi as galinhas que le dá a gana,nún se leva ninhun-ha, “o fai por placel”. Tuvi un gatu siamés,(éra gata)sempris andaba por o jardín pa cazal algún páixaru,a mutus matába,otrus con máis sorti,puian escapál,pero con menus plumas.Nunca comei ninhún,”o feia i matába por placel”. En a perna dereita, levaré toa via a marca dos culmilhus do nossu burru, foi,cuandu diba a dáli de comel,” o fídu,por o placel de mordél”. A hermana da minha mulhel, le tuveran que dal treinta i tantus puntus en un-ha orelha. Túvu un pérru, que desdi piquinínu o habia criau i cuidau con tó o mimu do mundu.Un dia, se le tiró o pescózu, i nun a mató de milagru, “o fídu, por que le dó a gana,por o placel de matal”. Según he puiu comprobál,nún sólu a especi humána le gusta matál i maltratál. Con situ, nún pretendu justifical as acciós dos homis,sinon tó o contrariu. Pensu,que de tós os animáis do mundu, él, é o máis sanguinariu. En ressumin,que to bichu vivienti do ceu pa baixu, máta i maltrata en función das suas posibiliais i do poél que tenha.. Un abrazu, FONTI NOVA
|