PARA ROCIO MONJE, CON CARIÑO Os que estamus fora d’o lugal, sempris temus que agradecel, as persoas que, cumu J.L. Y TÚ, nos dan información de coiças que pasan alí. Cuandu (rocio m.) nos dó informaciós d’o lugal, me alegrí mutu, y a o vel que vivi en e lugal, pinsí, que tiñamos ya duas fontis de información (a de J.L. y a sua). Agora ben, he vistu que se han produdiu insultus, descalificaciós, sobre ela. É estau un tempu observando, sin querel entral en o tema. Si ben teñu que idil, que algún dos mensajes que hubu, insultantIs, ei solicití a o administraol que se borraran. Logu resultó que o administraol os borró, por o que recomendu o fayamus toos: se pulsi en “borrar mensaje”, cuandu veamos que se están sacando os pés do testeiru. Cuantus máis seamus os qeu solicitemus a revisión de certus mensajis, máis obligau se verá o administraol a revisalos. En principiu nun sabía quin eras, ya que rocio m. puía sel (pensaba ei) algun-ha Rocío Martín, que ei nun cuñucía. Mías tardi veu que se trata de a dagala de Jesús Monji, un homi de Vilamel, a quin, personalmente, teñu gran consideración. Mais inda: é neta de tiu Fernandu, a quen vi mutas vedis en o tallel de mei pairi, y me contaba mutas historias antiguas do lugal, que ei, dagal, y ya nun dagal, escutaba con gran atención. Mi querída Rocío Monje Martín: conta un-ha leyenda que diban dois árabis a A Meca a fel pirigrinación, y, en o camiñu le laironrin dois perrus. Un dos árabis, se enreó a tirali peiras a os perrus, mentras o otru siguí o camiñu (A propósito ¿dondi collós anda Camiñu?). Sigui contando a leyenda que de alí a un anu, cuandu o que se foi a Meca regresaba, un-ha vé cumplíu o mandato de Mahoma, se encontró a sei compañeiru enreau inda con os dois perrus, y sin puel cumplil a norma de a peregrinación, que recomenda O Corán. Pues isu, nun escutis mutus a esis, que o únicu que poin fel é entretelti e impedilti, que cumplas con que te propuxestis: infolmalnus a os de fora. Nun sé si sabis quin soy, pero: blancu y en botella….. Un abrazu y a millor consideración de BRODAS P. S. Acabu de leel esa información sobre o viñu de San Martín, que ha encontrau A MIÑA MAN CHEGA, que me pareci muy interesanti. Isu é o que temus que fel: dal a coñocel o que encontramus, p'a enriquecel a toos os furistas. Tamén a tí: gracias. |