Intemporal Nun queremus intemporal de intemporais nous nomi i nosu mundu. Que ten cuatru dias. e gracioxu ni o sospechamos.Abustu, enha placidez artica de o iglú en que se tornó miña caxa, a inmensa ingenuai con a que fidemus, o avatal mui cortu i mui aleatoria chamau democracia, ideal universal do mundu de os homis. Pero o que chamamus democracia en 1948: baixu o inaugural de a Guerra Fria. Y con a guerra fria a Cuba: era al fin un meyu escaparati con cuya lú cegal a o enemigu. Esi enemigu morrei en 1989. Y con el, noxotrus. As palabras se extinguin mutu mais despaciu. Siguimos idindo "representación" i "democracia" pero ni reprexentació ni ni democracia pintan ya. E ahora de os populismus. Que os proclami Trump, Maduru o Putin nun cambia. O fin, gran coixa. A penumbra se cerra, hai tan solu o escritoriu. Sé que habitu o ulviu de as miñas metamorfosis. De repenti a nevi. SAN PEIRU XIV |