In Memoriam O Lunis: cuandu pasaba por Jerez. De inmediatu, me ven a memoria a figura de Cancheira. -Un bo manhegu, que recordaré sempris con respetu i admiración. "Me he levantau y he diu a cudiña a felmi un descafeinau.En unha rinconeira estan tos os bastós y entre elis os que me regaló "Patachón",destacandu un de uliveira que me gusta leval cuandu paseu por o campu o fendu un poicu de ejerciciu a o reor de cassa.Que un coixiu regali bastós a to un lugal y con o cariñu que o fai me ha inclinau a sentalmi con unha cuartilla y escribil algu pa él. Yo paseo por jerez con mi bastón en la mano, que apoyo y luzco a la vez con retintín jerezano, es de olivo,recto y duro, y empuñadura de piel yendo con él no me apuro por ser mi amigo más fiel. Me paran...quieren saber donde compré ése bastón... y me engallo al responder: !!ME LO HIZO PATACHÓN!! Luego,orgulloso le explico la historia que es vivo ejemplo de un monumento,de un templo, con tanto oro y tan rico... que el mundo se queda chico para albergar tanto amor tanto cariño y valor tanto bastón regalado a un pueblo reconquistado por Ciriaco con su humor". Qué é de Patachón?. S’encontra ben?. Sempris o recordaré comu un manhegu singular. Alguin da nosa generación; nun recorda a Patachón eno carnaval? Él, sabendu qu’estaban pruhibíus p’oro régimin, dexafiaba a autoriai i a to mundu vistindusi con cualquel coixa i con aquelas caretas de cartón que gurdaba d’un anu pa otru; se seia pa calhi animandu o festeju, –m’agradaría darli un abrazu-. Forti abrazu. |