En Al-Ándalus Auque ei iá cunhucía Sevilla, han síu estis días que he estau cona familia, cuandu a he disfrutau. Siría mui extinsivu mencional to que hemus vixitau. Tan solu mencionaré o que mais nos imprexionó: toas esas pequenas iglexias, dondi as diferentis cofradías tenin os seis respectivus pasus. Poel contemplal, esa maravilloxa obra que ca pasu reprexenta, foi un-ha auténtica godá. -To istu foi pusibli: gracias a Chitu i Filisa que nos levorin a que o véramus; así, comu a os bos baris de tapeu. Comu bo manhegu que é; supunhía as atenciós que Chitu diva a tel con noxotrus. -O que nunca imaginí: -que chegaran a sel tantas. Esperu estal a esa altura, cuandu algún miembru da sua familia pasi p’orestas terras. En nomi da minha familia i do mei propiu: Gracias Chitu!! Gracias Filisa!! Forti abrazu. PD. Por falta de tempu, nun ha síu pusibli vel a Fincacha. Coixa, qu’os dois hemus lamentau. |