San Martín de Trevejo - Caceres

Esta e a historia de un pulitu
que morrei,extrañamenti,
ei pequenu,dagalitu
vi chegali o finiquitu,
foi tistigu do accidenti.

Estábamus nos,comendu,
mei primu Jesús y ei,
as almendras..de un almendru,
y por distinu,tremendu,
unha cáscara..se quei...

Y le dó en a curunilla
a un pulitu que picaba,
isu foi comu a puntilla,
foi a mortal bandirilla,
que a aquel pulitu..mataba.

Mei tíu,desdi o sei balcón
en dondi estaba,fumandu,
caixi morri da impresión,
nun supu si era ilusión
o era que estaba soñandu.

Foi que, aquela cascarita
que quei dáquela azotea,
tuvu en a cresta ,unha cita,
do polu,coixa inaudita,
con ésa morti...tan fea....


Cancheira sabi que esteis aburrius,que esteis caixi durmius esperandu a hora do partiu.Que nun sabeis que fel,fartu de to,de migas de primgas,de chocolatis con churrus, e Foru...pos pa que nun vos farteis do foru vos mandu a historia do pulitu,tamén real como a misma vía.Foi en ca de mmiña tia María,frenti a cassa de mei tiu Biniditu y a cáscara voló comu unha plumita pa queli a o pulitu en a misma cresta.coixa inaudita....pero certa

!!EH, CHITU!!,Estarás contentu...esta vay en "Mañegu".Soy conscienti de que to dibiría escribirdi en a fala pero a vedis nun e fácil,pa mi,encontral as consonantis y as rimas.De toas formas,pensu que nun temus porqué marginal o castellanu..nos hemus siu tamén castellanus y somus.Un abrazu "mañegus".

Me has emocionau Cancheira y aunque te custi traballu a tua alma de poeta sabi sel do apretu y reflejal en o textu,mañego o castellano, a belleza de un sentimentu y a plasticiai( ¡ que palabru! de un retratu ¡Con o brutarati que me parecias!. Un abrazo forti. Chitu