Urbiés - Asturias

...equí, mires pa onde mires, siempre yes consciente de la presencia del cielu.Ye como si lo abarcase to, como si fuere dalgo omnipresente, como si equí'l cielu fuere más cielu. Ye la misma sensación que cuando tas averándote a la mar y, enantes de nada, notes que tas llegando si mires pal cielu...Nun sé si me toy explicando, ye como si equí, llonxe la mar, el cielu tuviere conciencia de ser sólo cielu y se dedicare con toles sos fuerces a ello...paezme que'l cielu foi siempre la xeografía intanxible que fizo a los homes dase cuenta en toles partes qu'esistía dalgo mas llonxe del terrón que desfacía nesi momentu.
Ye tan senciello como llevantar la güeyada pa ver qu'l pasu les ñubes demuestra qu'esisten otros llugares, o ye sentise nanu baxo les estrelles pa cayer na cuenta que l'home ye un bichu más...y ye esta tierra onde'l mundu tien el caprichu de llamase URBIÉS...

(Palabres que no son míes, pero que hago míes pa dedicáiles al pueblu que llevo y llevaré siempre en el corazón)